پس از انقلاب اسلامی در کشور ما مجلس طرحی را به جهت تربیت بهداشتکاران دهان ودندان به تصویب رسانید که بر اساس آن افرادی که داوطلب بودند به آنها آموزش های لازم ارائه شود و با مدرک فوق دیپلم آنها را به مناطق مختلف کشور ، علی الخصوص مناطق محروم اعزام کند. تا این افراد بتوانند در جهت پیشگیری بیماری های دهان و دندان و رفع نیاز مردم در این مناطق کار کنند.

این طرح در سال 1360 به تصویب رسید و از این رو تاریخ تصویب این طرح (به پیشنهاد جامعه دندانپزشکان ایران) یعنی 23 فروردین ماه به نام روز دندانپزشک نامگذاری شد. و آخرین هفته فروردین ماه را نیز هفته سلامت دهان و دندان نامگذاری کردند.

شرحی بر زندگی اولین دندانپزشک زن ایرانی از دیار میامی

امروز ۲۳ فروردین‌ماه، روز دندانپزشک است که به همین مناسبت گذری داریم بر زندگی اولین دندانپزشک زن ایران که فرزند استان سمنان و متولد دهستان نزدین شهرستان میامی است.

به گزارش روابط عمومی شبکه بهداشت و درمان شهرستان میامی: امروز ۲۳ فروردین‌ماه، روز دندانپزشک است که به همین مناسبت گذری داریم بر زندگی اولین دندانپزشک زن ایران که فرزند استان سمنان و متولد دهستان نزدین شهرستان میامی است.
بدرالزمان یا بدری تیمورتاش متولد ۱۲۸۷ در نزدین متولد شد. پدر او کریمدادخان نردینی و برادرش عبدالحسین تیمورتاش، اولین وزیر دربار رضا شاه پهلوی بود. بدری تیمورتاش پس از طی مراحل آموزش عمومی در زادگاهش، به دلیل علاقه وافرش به دندانپزشکی در سال ۱۲۹۹ به بلژیک فرستاده شد و در دانشکده دندانپزشکی بلژیک ثبت نام کرد.

جالب است بدانید که در سال ۱۳۰۰، یعنی مقارن با زمانی که بدری تیمورتاش در بلژیک مشغول تحصیل بود، در تهران تنها سه دندانپزشک وجود داشت. دکتر «فالک کوش میلچارسکی» از لهستان و از تکنسین‌های فوق‌العاده پروتز دندانی، دکتر «اتکیناشتومپ» تبعه سوییس و دکتر «هارطیون استپانیان» از ترکیه که البته هر سه از پزشکان مخصوص درباره بودند و کمتر کسی از عامه مردم به آنان دسترسی داشت. بدرالزمان تیمورتاش، بعد از اتمام تحصیلاتش در بلژیک، مصمم شد تا برای خدمت به مردم نیازمند به جمهوری کنگو در افریقا سفر کند، اما پدرش با این تصمیم به سختی مخالفت کرد و او را به ایران بازگرداند. دکتر تیمورتاش بعد از بازگشت به ایران، به مشهد رفت و کار طبابت را در آنجا آغاز کرد.در سال ۱۹۶۵ میلادی (۱۳۴۴ هجری شمسی) به همراه امیراسماعیل سندزی دانشکده ی دندانپزشکی مشهد را تأسیس کرد.
او که زن مقاوم و سرسختی بود، در نهایت موفق به جلب نظر روسای دانشگاه شد و اولین کلاس‌های دانشکده دندانپزشکی را در باغ دانشگاه برپا کرد. از آن جا که محل باغ برای تشکیل کلاس‌ها مناسب نبود، بدرالزمان تیمورتاش برای تأمین بودجه لازم برای احداث ساختمان و جلب نظر هیئت امنای دانشگاه در هفته چندین بار به تهران سفر می‌کرد تا اینکه بالاخره بودجه لازم تهیه و دانشکده دندانپزشکی مشهد حدود سال ۱۳۳۹ افتتاح شد. شاگردان دکتر تیمورتاش می‌گویند که چون راه دانشکده از شهر خیلی دور بود، او برای رفاه حال دانشجویان در خیابان کوه سنگی مینی بوسی قرار داده بود که دانشجویان را رایگان به دانشکده می‌برد و باز می‌گرداند.
وی در سال ۱۳۴۵ هجری شمسی به سِمَت معاونت اداری و مالی دانشکده دندانپزشکی مشهد منصوب و در سال ۱۳۴۶ هجری شمسی (۱۹۶۷ میلادی) اولین بانوی دندانپزشک در ایران بود که به ریاست یک دانشکده دندانپزشکی رسید.

دکتر تیمورتاش که تمام هدفش پیشبرد علم و به ثمر رساندن جوانان ایران بود، از هیچ کمک مالی به شاگردان به ویژه بی‌بضاعت‌ها دریغ نمی‌کرد. او زمان مرگ، هیچ چیز از مال دنیا نداشت؛ نه ملک و نه ذخیره بانکی. دخترخوانده‌اش می‌گوید: «او زنی بخشنده و دست و دلباز بود و همه دارایی خود را یا می‌بخشید یا می‌فروخت تا اول عید به همه عیدی بدهد. با این حال سعی می‌کرد طوری زندگی کند که هرگز کسی متوجه این نداری او نشود. از ارث پدری هیچ چیز خاصی جز منزلی که در آن زندگی می‌کرد و در نهایت آن را هم وقف کرد، به او نرسیده بود.» دکتر تیمورتاش هرگز ازدواج نکرد و صاحب فرزندی نشد؛ با وجود این شاگردانش همه او را مادر صدا می‌زدند و او به این مسئله افتخار می‌کرد.

دکتر تیمورتاش در سال ۱۳۵۱ پس از دست دادن مادرش، دچار افسردگی و ناراحتی قلبی شد و ناچار تن به جراحی داد، اما با همان حال بیماری در کلاس‌ها و مطب حاضر می شد و تدریس می‌کرد. در سال ۱۳۶۸ دوران بازنشستگی او فرا رسید. او که دیگر راه رفتن برایش دشوار شده بود، بیشتر وقتش را در خانه و در کنار دخترخوانده اش می‌گذراند تا آنکه در مردادماه ۱۳۷۴ دچار سکته مغزی شد و برای دو ماه به کما فرو رفت. در نهایت در ۱۷ مهر ۱۳۷۴ چشم از جهان فرو بست. به پاس خدمات دکتر بدرالزمان تیمورتاش، کتابخانه دانشکده دندانپزشکی دانشگاه مشهد به نام او نامگذاری شده است.
امروز نام او بر سر در دانشکده دندانپزشکی و سالن آمفی‌تئاتر دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد خودنمایی می‌کند.
با نگاهی به سامانه اینترنتی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه مشهد می‌توان دریافت، ساختمانی که آن روزها بدرالزمان تیمورتاش بنا نهاد امروز در زمره بهترین‌ها در کشور با ۱۱۵استاد، ۳۶دانشیار، ۵۷ استاد یار، بیش از چهار هزار دانشجو است که در یازده گروه آموزشی مانند ارتودنسی، کودکان و … مشغول به تحصیل هستند.

از بدالزمان تیمورتاش شاگردان بسیاری پرورش یافته‌اند که شاید معروفترین آن‌ها، دکتر صحافی دندانپزشک نامدار مشهدی باشد.
سرانجام بدرالزمان تیمور تاش با بیش از ۸۰ سال سن و روحیه ی خستگی ناپذیرش در هفدهم مهرماه سال ۱۳۷۴ (۱۹۹۵ میلادی) درگذشت و در بلوک ۱۳۹ صحن آزادی واقع در حرم مطهر امام رضا (ع) به خاک سپرده شد.
اکنون در زادگاهش نردین نیز میدان و نمادی به نام و یادبود او ساخته شده است.