(کبر)عبارت است از یک حالتی در نفس که به واسطه آن بر دیگران بزرگی نماید. و بعضا علماء اخلاق، در کتاب های اخلاقی و امام راحل در ابتداء بحث بدان اشاره دارد، فرموده اند؛ از برای تکبر و متکبر شدن سه عنصر لازم است، اولا؛ فرد برای خود مقامی قائل شود، ثانیا، و برای دیگری مقامی تصور کند، و ثالثا، مقام خود را برتر از مقام دیگری بداند و بدان احساس خوشحالی و آرامش نماید. اما (عجب) به معنی (خود پسندی) و (خود بزرگ بینی) است
ادامه مطلباز ابی بصیر نقل شده که امام باقر علیه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله نزد عایشه بود، شبى که نوبت او بود، به پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله گفت: اى رسول خدا! چرا خودت را برنج می اندازى، با آنکه خدا گناه گذشته و آینده ترا آمرزیده است؟ فرمود: اى عایشه: آیا من بنده سپاسگزار خدا نباشم؟. و گفت: رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله روى انگشتهاى پایش می ایستاد تا خداى سبحانه و تعالى نازل فرمود: «طه ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که برنج افتى.
ادامه مطلبامیر المومنین علی علیه السلام می فرماید:من از دو چیز بر شما می ترسم ، هواپرستى و آرزوهای دراز، هواپرستى راه حق را سد می کند و و آرزوهای دراز آخرت را از یاد می برد.
ادامه مطلبامام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که با مسلمین با دو وجه ، و دو زبان ، برخورد و ملاقات کند ، روز قیامت با دو زبان از آتش محشور می شود.
ادامه مطلبای پسر آدم وقتی را به عبادت من اختصاص بده ، تا قلب تو را از بی نیازی پر کنم و تو را در برآورده کردن نیاز های خویش تنها نگذارم
ادامه مطلبهر که بر خدا توکل کند، خدا او را بس است، فرمود: توکل بر خدا درجاتى دارد: بعضى از آن درجات این است که: در همه امورت بر خدا توکل کنى و هر چه درباره تو انجام دهد، راضى باشى و بدانى که او، از هیچ خیر و فضلى درباره ات، کوتاهى نکند...
ادامه مطلبمرد آزاده در همه حالات، آزاده است: اگر حادثها رخ دهد، شکیبائى را از دست نمى دهد. مصیبتهاى پى در پى او را نمی شکند گر چه اسیر و مقهور گردد، و یا بعد از دولت و مکنت به سختى و عسرت در افتد
ادامه مطلباگر انسانی که عارف به حقایق این عالم است، نظر به نقصان ذاتی و سیه روزی خود و تمامی کائنات کند، علماو عینا در می یابد که سر تا پای این عالم را فقر و احتیاج فرا گرفته ، و از خود هیچ چیز ندارد ، ناچیز صرف و بی آبروی محض است
ادامه مطلبخدای عز و جل به موسی بن عمران فرمود ؛ ای پسر عمران به آنچه از فضل خودم، به مردم داده ام، حسد نورز، و خیره به آن نگاه نکن ، دل به آن نبند، و از خودت مواظبت کن، چرا که در واقع حسد کننده به نعمت من غضبناک است ، و از اینکه نعمت ام را بین بندگان تقسیم کردم ، ناراحت و رویگردان است، و کسی که چنین باشد نه من از او هستم و نه او از من است ،
ادامه مطلب
