کرونا فرصتی برای پرداختن به درون خود/ هر فرد با تخصص خود در میدان مبارزه است

"بنیامین لطف الله" دبیرکل کانون های فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی شاهرود و دبیر سرویس چندرسانه ای مفدا شاهرود است. وی علاوه بر حوزه های مخلف فرهنگی همچون دبیری کانون نجوم (روتانو) و عضویت در چارت مرکزی هلال احمر دانشگاه، در حوزه های دیگری نیز فعالیت می کند. به مناسبت روز جهانی هلال احمر و صلیب سرخ، با این دانشجوی تلاشگر در عرصه امداد و نجات به گفت و گو نشستیم.

به عنوان نخستین پرسش، از تصمیم خود برای پیوستن به جمعیت هلال احمر بگویید.

حدود ۳ سال و نیم پیش بود که از طریق کانون هلال احمر دانشگاه با امور فرهنگی دانشگاه آشنا شدم. حاصل این آشنایی گذراندن دوره های اولیه ۳۵ساعته هلال احمر در دانشگاه بود که به دلیل علاقه شخصی پیگیر این دوره ها در اداره مرکزی هلال احمر شهرستان شاهرود شدم و پس از گذراندن دوره های عمومی ۸۰ ساعته امداد و نجات، موفق به کسب گواهینامه های دوره های تخصصی کوهستان، سیلاب و جاده در کنار تحصیل و مسئولیت های دانشگاهی شدم که ماحصل این اتفاق کسب درجه واکنش سریع هلال احمر ایران بود. با شروع ترم جاری و با توجه به وضعیت بحرانی کشور، احساس وظیفه کردم و با توجه به تخصص و تجربه ای که طی سال های دانشجویی کسب کرده بودم، در همان ابتدای شنیدن خبر شیوع کروناویروس ، آمادگی خود را برای حضور در بیمارستان های بندر انزلی و رشت اعلام کردم که پس از اعلام عدم نیاز این بیمارستان ها در نهایت پس از عزیمت به تهران، تا به امروز به مدت ۵۰ روز در پایگاه های امداد و نجات جاده ای تهران، میامی و میاندشت و به مدت ۱۰ روز در بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود مشغول فعالیت بودم و ان شاءالله تا شنیدن خبر برچیده شدن سایه ی منحوس این ویروس، همچنان مشغول فعالیت شبانه روزی در این حوزه خواهم بود.

شرایط حاکم بر کشور، احتمال آلودگی و دوری از خانواده برای گرفتن چنین تصمیمی شما را متزلزل نکرد و یا نترساند؟

به هیچ وجه اجبار و ترسی در کار نبوده و نیست. آن هم دانشگاهی ای که در خانه قرنطینه می شود و با علم و تخصص خودش اهمیت قرنطینه را برای خانواده و اطرافیانش دوچندان می کند با من که با عقیده شخصی این خطر را به دیده منت گذاشتم و به جان خریدم هردو در یک خط مقابله با شیوع این بیماری هستیم. یکی پیشگیری می کند و دیگری درمان. البته که به مراتب اهمیت پیشگیری در بیماری های پاندمی و اپیدمی بیشتر از درمان بوده و هست.

خلاصه ای از فعالیت های خود در پایگاه های جاده ای هلال احمر را شرح دهید.

در هلال احمر برای هرگونه اقدامات فوریت پزشکی که محدود به آمبولانس می شود اعم از تصادفات جاده ای و با توجه به وضعیت جوی، عملیات رهاسازی با ست نجات در سیلاب و یا واژگونی های روتین جاده ای بطور شبانه روزی فعالیت می کنم. در درمانگاه در قسمت ارزیابی وضعیت سلامت بیماران مشکوک به کووید۱۹ و در بیمارستان هم در بخش حضور دارم.

در آن روز های سخت و نه چندان خوشایند چه چیزی انگیزه فعالیت شما می شد؟

بی تفاوت نبودن نسبت به شرایط کنونی.

چه مدت به عنوان کادر درمان مشغول به خدمت بودید؟

از پنجم اسفند ۹۸ تاکنون در مجموع به مدت ۶۰ روز.

آیا عاملی هم باعث دلسردی شما در این مدت می شد؟

رعایت نکردن نکات بهداشتی و آگاهی نداشتن مردم.

قصد دارید تا چه مدت به ارائه خدمت در هلال احمر و بیمارستان بپردازید؟

تا زمان اعلام وزارت بهداشت و ستاد ملی مبارزه با کرونا  مبنی بر پایان حضور کووید ۱۹ در کشور.

آیا تنها ارائه خدمت در بیمارستان توسط دانشجویان را فعالیتی موثر در کنترل کرونا ویروس میدانید؟

خیر. تا کنون بیش از یک و نیم میلیون انسان در سرتاسرجهان توسط کووید۱۹ جان خود را از دست دادند. اما باید در نظر داشت که هنوز میلیارد ها انسان در قرنطینه هستند، میلیاردها انسانی که شاید این ویروس گریبان آن ها را نگرفته اما زندگیشان را تحت تأثیر قرار داده است. کادر درمان و بیمارستان ها در دنیا درگیر یک و نیم میلیون فوتی و ۱۰ برابر این آمار مبتلا هستند. بنابراین قسمت بزرگتری از این ماجرا به فعالیت افراد در دوران قرنطینه بازمی گردد. اگر بخواهم در سطح دانشگاه خودمان صحبت کنم امروز دورادور شاهد درخشش و فعالیت دانشجویان به ویژه دانشجوهایی که در حوزه ی معاونت فرهنگی و دانشجویی و مفدا دانشگاه علوم پزشکی شاهرود حضور دارند ، هستم. فعالیت هایی از قبیل اینفوگرافیک مرتبط با این ویروس که در سایت مفدا وزارت بهداشت قرارگرفته، اپیزود های رادیو، پوستر و فعالیت های چند رسانه ای، توجه به قشر نیازمند درقالب تیم حرفه ای کانون خیریه هیوا در خصوص تهیه اقلام اولیه مورد نیاز خانواده های نیازمند، شرکت در مسابقات عکاسی با موضوعات مرتبط با فضای قرنطینه، به اشتراک گذاشتن هنرهایی نظیر آشپزی و همچنین تولید و تهیه ماسک. باعث افتخار و رشد شخصی من است حضور دانشجویانی که نسبت به محیط پیرامون خود بی تفاوت نیستند و چه در بحث پیشگیری و درخانه ماندن و چه در کادر درمان خوش درخشیدند.

حرف و سخن پایانی؟

این ویروس با تمام بی رحمی هایش که در این مجال نمی گنجد، درس هایی را برای تمام مردم دنیا داشت. در دنیایی که برای تحقق نظریه ی داروین و برای حذف نشدن از طبیعت به دنبال سرقت هواپیمای حامل تجهیزات پزشکی است، کشوری به نام ایران وجود دارد که پرستار و پزشک متعهدش برای تحقق واژه ی انسانیت حدود ۲ ماه از دیدار خانواده خود محروم شده است.

کووید۱۹ فرصتی بود برای رجوع به درون خود، فرصتی برای انجام کارهایی که ممکن بود هیچگاه تا آخر عمر وقت انجام آن را نداشته باشیم، برای تفکر درباره آینده ای بهتر و زیباتر که حاصل تغییر در دوران قرنطینه است.

به امید فردایی زیبا و زمینی ایمن تر برای نسل بشر.